Web Content Display
Web Content Display
Web Content Display
Web Content Display
Uroczystość wręczenia nagrody Profesor Klementynie Żurowskiej
Uroczyste wręczenie Nagrody Lednickiego Orła Piastowskiego Profesor Klementynie Żurowskiej odbędzie się 31 maja o godzinie 12:00 w sali nr 8 w Instytucie Historii Sztuki UJ.
Wyróżnienie to otrzymuje się za wybitne osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych i upowszechnianie wiedzy o roli dynastii piastowskiej w historii Polski i Europy oraz ochrony piastowskiego dziedzictwa kulturowego.
20 kwietnia Kapituła Nagrody Lednickiego Orła Piastowskiego podjęła jednomyślnie decyzję o przyznaniu nagrody Profesor Klementynie Żurowskiej.
Z uchwałą oraz uzasadnieniem można zapoznać się tu.
Prof. dr hab. Klementyna Żurowska
Klementyna Żurowska urodziła się 24 maja 1924 roku, w miejscowości Perespa, w ówczesnym województwie lwowskim. Była najmłodszym dzieckiem spośród pięciorga rodzeństwa, dzieci Karoliny i Romana Żurowskich, właścicieli majątku i fabryki włókienniczej w Laszczkowie koło Lwowa. Do wybuchu II wojny światowej uczęszczała do gimnazjum w Jarosławiu. Po wybuchu wojny Żurowscy przenieśli się do Warszawy, gdzie Klementyna kontynuowała naukę na tajnych kompletach. W grudniu 1942 r. na skutek denuncjacji została aresztowana wraz z całą rodziną, a następnie była więziona na Pawiaku przez trzy tygodnie, by kolejne lata, do końca wojny, spędzić w obozach koncentracyjnych w Majdanku i Ravensbrück. Ojciec Klementyny Żurowskiej został rozstrzelany w Warszawie w roku 1943, a jedna z sióstr zmarła w obozie. Od pobytu w Ravensbrück datuje się Jej wieloletnia znajomość, a nawet przyjaźń z prof. Karoliną Lanckorońską, której wykładów Klementyna Żurowska słuchała w obozie. Po uwolnieniu wróciła do kraju, mimo, iż matka, siostra i brat zdecydowali się na emigrację. W czerwcu 1946 r. zdała maturę w liceum żeńskim sióstr Niepokalanek w Szymanowie, a jesienią tegoż roku rozpoczęła studia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę magisterską, pisaną pod kierunkiem prof. Vojsława Molé obroniła w roku 1952, uzyskując stopień magistra filozofii. Od jesieni 1952 r. Klementyna Żurowska podjęła pracę w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu, początkowo w dziale naukowo-oświatowym. Od roku 1957 rozpoczął się okres licznych wyjazdów na stypendia naukowe do Francji (1958-1960 Centre d'Études Supérieures de Civilisation Médiévale w Poitiers), a następnie do Szwajcarii, Niemiec i Włoch (Fundacja Lanckorońskich). Po powrocie do Krakowa w roku 1960 rozpoczęła pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim jako asystent w Katedrze Historii Sztuki Średniowiecznej. W latach 1960-1965 brała udział w pracach badawczych prowadzonych w opactwie Tynieckim, a w roku 1964 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy poświęconej czteroapsydowej rotundzie na Wawelu. W roku 1966 Klementyna Żurowska odbyła roczne stypendium w Szwajcarii oraz wyjazdy naukowe do Niemiec, Belgii i Francji. Owocem tych podróży była rozprawa habilitacyjna poświęcona odkryciom w Tyńcu, a kolokwium habilitacyjne odbyło się w roku 1971. W latach 1974-1978 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł profesorski nadano Jej w roku 1990. W latach 1987-1991 kierowała zespołem badającym relikty budowli na Ostrowie Lednickim, a w latach 1992-1994 pracami weryfikacyjnymi związanymi z reliktami palatium w Gieczu. Za swą działalność naukową i dydaktyczną była kilkakrotnie honorowana nagrodami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a także Złotym Krzyżem Zasługi w roku 1981, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w roku 1990, Medalem Komisji Edukacji Narodowej w roku 1992 oraz odznaczona papieskim medalem Pro Ecclesia et Pontifice w roku 1994. W roku 1994 została także powołana na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności, od tegoż roku pozostaje na emeryturze.
Klementyna Żurowska swoje naukowe życie związała z Uniwersytetem Jagiellońskim, a polem jej szczególnych zainteresowań jest architektura przedromańska i romańska, zarówno w Europie, jak i w państwie piastowskim. Jest autorką kilkudziesięciu prac poświęconych tej tematyce. Pośród nich wyjątkowe miejsce zajmuje publikacja podsumowująca badania prowadzone w latach 1987-1991 na Ostrowie Lednickim. W okresie pracy na uczelni była cenionym pedagogiem i wykładowcą, kierującym się w swych działaniach silnym poczuciem etyki. Zawsze gotowa do bezinteresownej pomocy cieszy się do dziś wielkim szacunkiem swoich uczniów i wdzięczną pamięcią wszystkich współpracowników.
Published by: Agata Dworzak