Uroczyste wręczenie Nagrody Lednickiego Orła Piastowskiego Profesor Klementynie Żurowskiej odbędzie się 31 maja o godzinie 12:00 w sali nr 8 w Instytucie Historii Sztuki UJ. 

Wyróżnienie to otrzymuje się za wybitne osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych i upowszechnianie wiedzy o roli dynastii piastowskiej w historii Polski i Europy oraz ochrony piastowskiego dziedzictwa kulturowego. 

20 kwietnia Kapituła Nagrody Lednickiego Orła Piastowskiego podjęła jednomyślnie decyzję o przyznaniu nagrody Profesor Klementynie Żurowskiej.

Z uchwałą oraz uzasadnieniem można zapoznać się tu. 

Prof. dr hab. Klementyna Żurowska

Klementyna Żurowska urodziła się 24 maja 1924 roku, w miejscowości Perespa, w ówczesnym województwie lwowskim. Była najmłodszym dzieckiem spośród pięciorga rodzeństwa, dzieci Karoliny i Romana Żurowskich, właścicieli majątku i fabryki włókienniczej w Laszczkowie koło Lwowa. Do wybuchu II wojny światowej uczęszczała do gimnazjum w Jarosławiu. Po wybuchu wojny Żurowscy przenieśli się do Warszawy, gdzie Klementyna kontynuowała naukę na tajnych kompletach. W grudniu 1942 r. na skutek denuncjacji została aresztowana wraz z całą rodziną, a następnie była więziona na Pawiaku przez trzy tygodnie, by kolejne lata, do końca wojny, spędzić w obozach koncentracyjnych w Majdanku i Ravensbrück. Ojciec Klementyny Żurowskiej został rozstrzelany w Warszawie w roku 1943, a jedna z sióstr zmarła w obozie. Od pobytu w Ravensbrück datuje się Jej wieloletnia znajomość, a nawet przyjaźń z prof. Karoliną Lanckorońską, której wykładów Klementyna Żurowska słuchała w obozie. Po uwolnieniu wróciła do kraju, mimo, iż matka, siostra i brat zdecydowali się na emigrację. W czerwcu 1946 r. zdała maturę w liceum żeńskim sióstr Niepokalanek w Szymanowie, a jesienią tegoż roku rozpoczęła studia z historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracę magisterską, pisaną pod kierunkiem prof. Vojsława Molé obroniła w roku 1952, uzyskując stopień magistra filozofii. Od jesieni 1952 r. Klementyna Żurowska podjęła pracę w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu, początkowo w dziale naukowo-oświatowym. Od roku 1957 rozpoczął się okres licznych wyjazdów na stypendia naukowe do Francji (1958-1960 Centre d'Études Supérieures de Civilisation Médiévale w Poitiers), a następnie do Szwajcarii, Niemiec i Włoch (Fundacja Lanckorońskich). Po powrocie do Krakowa w roku 1960 rozpoczęła pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim jako asystent w Katedrze Historii Sztuki Średniowiecznej. W latach 1960-1965 brała udział w pracach badawczych prowadzonych w opactwie Tynieckim, a w roku 1964 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy poświęconej czteroapsydowej rotundzie na Wawelu. W roku 1966 Klementyna Żurowska odbyła roczne stypendium w Szwajcarii oraz wyjazdy naukowe do Niemiec, Belgii i Francji. Owocem tych podróży była rozprawa habilitacyjna poświęcona odkryciom w Tyńcu, a kolokwium habilitacyjne odbyło się w roku 1971. W latach 1974-1978 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł profesorski nadano Jej w roku 1990. W latach 1987-1991 kierowała zespołem badającym relikty budowli na Ostrowie Lednickim, a w latach 1992-1994 pracami weryfikacyjnymi związanymi z reliktami palatium w Gieczu. Za swą działalność naukową i dydaktyczną była kilkakrotnie honorowana nagrodami Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, a także Złotym Krzyżem Zasługi w roku 1981, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w roku 1990, Medalem Komisji Edukacji Narodowej w roku 1992 oraz odznaczona papieskim medalem Pro Ecclesia et Pontifice w roku 1994. W roku 1994 została także powołana na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności, od tegoż roku pozostaje na emeryturze.

Klementyna Żurowska swoje naukowe życie związała z Uniwersytetem Jagiellońskim, a polem jej szczególnych zainteresowań jest architektura przedromańska i romańska, zarówno w Europie, jak i w państwie piastowskim. Jest autorką kilkudziesięciu prac poświęconych tej tematyce. Pośród nich wyjątkowe miejsce zajmuje publikacja podsumowująca badania prowadzone w latach 1987-1991 na Ostrowie Lednickim. W okresie pracy na uczelni była cenionym pedagogiem i wykładowcą, kierującym się w swych działaniach silnym poczuciem etyki. Zawsze gotowa do bezinteresownej pomocy cieszy się do dziś wielkim szacunkiem swoich uczniów i wdzięczną pamięcią wszystkich współpracowników.