prof. dr hab. Piotr Krasny
Ur. 29 czerwca 1966, absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1994 uzyskał tytuł doktora, w 2004 habilitował się, a w 2011 uzyskał tytuł profesora.
Interesuje się głównie dziejami sztuki nowożytnej w Polsce i w Europie Środkowej, teorią sztuki od XVI do XIX wieku oraz problematyką ochrony dziedzictwa kulturowego.
W latach 2008-2012 dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był też członkiem i przewodniczącym Rady Muzeum Narodowego w Krakowie.
Za pracę naukową uhonorowany został Nagrodą Prezesa Rady Ministrów za Wyróżniającą się Rozprawę Doktorską (1995), Nagrodą Ministra Edukacji Narodowej (2004) i Medalem Plus ratio quam vis Rektora UJ (2022).
Wybrane publikacje
- Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 1-16, 1992-2008 (praca zbiorowa pod red. Jana K. Ostrowskiego)
- Katalog Zabytków Sztuki w Polsce. Przemyśl. Zespoły Sakralne, 2004.
- Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczyspospolitej 1594-1914, 2003
- Visibilia signa ad pietatem excitantes. Teoria sztuki sakralnej pisarzy kościelnych epoki nowożytnej, 2010
- Fabrica Ecclesiae Ruthenorum. Dzieje cerkwi w Szczebrzeszynie i jej rozbudowy w latach 1777-1789 w świetle kroniki ks. Jana Karola Lipowieckiego, 2010
- Renesansowy kościół w Dobromilu i jego związki z architektura mazowiecka, „Biuletyn Historii Sztuki", 57 (1995), nr 3-4, s. 271-282 (artykuł dostępny na: ART-Dok)
- Przyczynek do biografii Jana de Witte, „Biuletyn Historii Sztuki", 57 (1995), nr 3-4, s. 295-297 (artykuł dostępny na: ART-Dok)
